Christmas trip en Belitung

Hoi allemaal,

Het is al weer een tijd geleden dat ik een update heb gegeven. Het voelt alsof ik leef in een bubbel. Elke dag wel iets te beleven in het drukke Jakarta en daarnaast veel reizen natuurlijk! Tijdens de kerstvakantie heb ik met een groepje studenten een rondreis gemaakt van drie weken door Thailand en Cambodja. Van Jakarta – Singapore – Phuket – Phi-Phi-Don – Krabi – Bangkok – Siem Reap – Sihanoukville – Koh Rong – Phnom Phen – Jakarta. Een goede mix van strand, steden, cultuur en nog meer mooie stranden. Tijdens de kerstdagen verbleven we op het Thaise eiland Phi-Phi-Don, een tropisch eiland waar al veel toerisme te vinden is en waar je bij aankomst op de ferry pier tien euro betaald om het eiland opgeruimd en schoon te houden. Na de kerstdagen zijn we via Krabi naar Bangkok gevlogen en hebben we in één dag alle hotspots van Bangkok gezien, gelukkig had ik goede schoenen! De volgende dag namen we een bus richting Siem Reap, Cambodja een veertien uur durende reis, waar het drie uur duurde om de grens over te steken! Een dikke chaos van mensen en voertuigen bij de grens, waar je alles zelf moet uitzoeken. We konden het kantoor voor een visa on arrival niet vinden, dus ik besloot om iemand aan te spreken en de man zei dat hij voor 37 dollar een visa kon maken. Op een scootertje verdween hij met mijn paspoort, wel even een spannend moment, maar zijn collega vertelde dat het oké was. Mijn reisgenoten hadden ondertussen wel het kantoor gevonden en kwamen pas na een uur weer terug in de bus. Later bleek dat mijn visa nummer zo’n twintig personen eerder gestempeld was dan de rest, super grappig! Waarschijnlijk is mijn paspoort even tussendoor behandeld. Siem reap is bekend van de vele tempels. We hadden een toer geboekt met een tuktuk, waarmee we langs acht tempels kwamen, erg tof! Oudjaarsdag zijn we nog een keer veertien uur in de bus naar Sihanoukville gereden, dat ligt aan de kust in het zuiden van Cambodja. We kwamen ’s avonds om negen uur aan, dus nog drie uur te gaan vóór het vuurwerk. Bij het busstation namen we een tuktuk naar het door ons geboekte hotel. Daar bleek bij aankomst dat er geen kamer beschikbaar was, ja en nu?! De tuktuk chauffeur wilde wel een rondje rijden langs een aantal guesthouses. Na een uur rijden en vijf verschillende plekken, bleek dat alles gewoon vol was! Dat was even een dip, maar toen had onze Duitse metgezel een fantastisch idee, we gaan eerst bier halen en dan gaan we verder opzoek. Een kwartiertje later vonden we een supermarktje met koud bier. Naast de supermarkt stond een Brit naar ons te kijken en vroeg of wij een kamer konden vinden. Nee, riepen wij! Hij vertelde dat hij een kamer had, maar die was eigenlijk niet te huur omdat het nog gerenoveerd moest worden. Geen matras, elektriciteit en water, na een korte inspectie door twee anderen besloten we dat dit het beste plek ooit was haha! De Brit gaf ons een gratis drankje in zijn bar en regelde een andere tuktuk om ons naar het strand en vuurwerk te brengen. Tien minuten voor twaalf kwamen we daar aan en konden we gelijk genieten van de show, echt geweldig.

De reis koste niet zo veel geld, eten en drinken is vaak een paar cent, maar ik had een fout gemaakt. De planning was om ook naar Vietnam te gaan en daarvoor moesten we de grens van Cambodja naar Vietnam oversteken. Na vijf uur rijden in een gammele mini bus die propvol zat vanuit Sihanoukville kwamen we aan bij de grens. Na een uur wachten op de chauffeur die onze paspoorten meegenomen had, hield een klein vrouwtje een paspoort in de lucht met de vraag waar Cornelis is? Ja hier! “You cannot pass the border because you need a visa at the embassy” Ik dacht o nee, ik betaal wel 50 dollar en dan is het zo geregeld, maar dat bleek niet te kunnen omdat we bij een kleine grensovergang waren die geen visa on arrival kan maken. Duitsland, Frankrijk en Canada hebben vrije doorgang dus helaas moest ik alleen terug naar Sihanoukville, met een andere gammele mini bus die propvol zat. Bah ik was na 2,5 week reizen wel even klaar met vliegtuigen en bussen maarja ik moest toch ergens naartoe. Toen ik na vijf uur weer terug was, bleek de ambassade al dicht te zijn en natuurlijk in het weekend gesloten. Er zat niks anders op om een kamer te zoeken en een nacht in een backpackers hotel te slapen. Vanuit Sihanoukville kon ik alleen vliegticket krijgen voor meer dan 1000 euro, dat was mij iets te veel! Dus de volgende dag weer vijf uur in een busje richting de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh en daar via Bangkok een vlucht terug naar Jakarta kunnen krijgen. Deze ervaring koste veel energie, maar het was wel een goed moment om mijn survival kwaliteiten te testen haha!

Afgelopen weekend heb ik mijn laatste reis gemaakt van dit avontuur naar het eiland Belitung, dat voor de kust van Sumatra ligt. Dit eiland is nog niet zo toeristisch en daarom lekker rustig. Voor een aantal dagen had ik samen met mijn studiegenoot Viequinta, (ja, ze is leuk) een scooter gehuurd om het eiland rond te rijden. De eerste dag zijn we naar het noorden gereden om een eiland toer te doen richting Keluas, waar op één van de eilanden een mooie vuurtoren staat, gebouwd door de Nederlanders jaren geleden. Voor dat we toer konden doen moesten we een boot zien te fixen. Dat bleek niet eenvoudig omdat ze trucjes uithalen om je veel te laten betalen. Na een paar pogingen hadden we zo iets van oké, we gaan eerste zwemmen en op het strand liggen. Een paar minuten later zagen we een aantal lokale toeristen in een boot stappen, Viequinta rende naar ze toe en vroeg of wij mee konden (handig dat zij de taal spreekt). Voor een klein bedrag gingen ze akkoord, helemaal top! Onderweg vertelden wij waar we vandaan kwamen en kletsten wat. Halverwege zij één van de mannen dat ze wilden snorkelen en hij vroeg ons of wij dat goed vonden. Natuurlijk! Daar zagen we een super mooi rif, met kleine Nemo visjes, heel cool. Toen we weer terug waren in de haven wilde ik de mensen betalen en bedanken, maar zij zeiden dat het niet nodig was, omdat het zo gezellig was! Wauw dat had ik niet verwacht haha. De tweede dag zijn we naar het oosten gereden. De dag begon heet, ik had een jasje aangetrokken om niet te verbranden, maar ik had vergeten mijn handen in te smeren, nu twee rode handen bah! Halverwege de terugweg begon het keihard te regenen en was er weinig plek om te schuilen. Na 40 kilometer rijden in de storm, kwamen we drijfnat terug in het hostel en heb ik gelijk warme melk en sinaasappelsap gedronken, gelukkig niet ziek!

Nu is het tijd om te leren voor de laatste tentamenweek en dan zitten de vijf maanden in Indonesië erop. Tot over vier weken!

Groeten, Kees.