De eerste week en Safari
Door: Kees
04 Oktober 2016 | Indonesië, Batavia
Hoi Allemaal,
Bedankt voor de leuke reacties van het eerste verhaal! Manon was onderweg naar haar vriendje, Cor, maar ik kan zo contact opnemen ;) Ondertussen zijn we een week verder en alweer van alles meegemaakt. Het voelt of als de dagen hier veel langer zijn. Waarschijnlijk omdat de tijd normaal verstrijkt met tv kijken haha. De eerste lesweek was best vermoeiend. Je moet zelf alles uitzoeken en de warmte ben ik niet gewend. Terwijl je in een klaslokaal met airco een trui nodig hebt, brr!
De eerste schooldag begon gelijk chaotisch. Als Nederlanders zeuren wij wel eens over een trein die vijf minuten te laat aankomt, maar onze schoolbus chauffeur drinkt rustig twintig minuten thee en rookt twee sigaretten, terwijl iedereen in de bus zit te wachten. Oké, eindelijk stapt hij in en rijden we de richting de poort. Daar staan drie bewakers met een fluit. De slagboom gaat omhoog en ze beginnen luid fluitend de vele scooters en auto ’s tot een stoppen te dwingen. Hati-Hati roepen ze daarna, dat voorzichtig of watch-out! betekend, erg grappig om te zien. Na veertig minuten getoeter door het drukke stadsverkeer komen we aan bij de FX-campus. Ik vraag aan de chauffeur, weet u het zeker? Dit ziet er uit als en shopping mall… jaja Binuss. Blijkt dat op de zesde verdieping van dit winkelcentrum zo’n twintig klaslokalen zijn gemaakt. Na een vluchtige tascontrole door een v-ticket bewaker mag ik het winkelcentrum binnen. En ja hoor, naast een meubeltentoonstelling is een smalle gang naar de Binus afdeling.
Na drie uur les moest ik naar de JWC locatie. Ik heb alleen maar twintig minuten de tijd om daar te komen. Eén van m’n klasgenoten wees mij een glijbaan aan die vanaf de zesde verdieping zo naar de uitgang gaat, super droog weer haha. Ook werd mij geadviseerd om een taxi-scooter te bestellen, ze noemen dat een O-jek. Ik vond dat maar niks maarja, mijn Nederlandse gevoel van ‘op tijd zijn’ was sterker, dus toch een scooter besteld. Ik kreeg van de bestuurder een mondkapje en een helm en daarna ging gelijk het gas erop. Hij slingerde tussen de vele auto’s, maar ik was in tien minuten op mijn bestemming, best prima! De daarop volgende dagen waren wat rustiger.
In het weekend had één van de buddy’s een trip georganiseerd naar een Safaripark in Bogor, zo’n 60 km van Jakarta, we vertrokken al om 6:30 in de ochtend . Alle Europeanen in de groep dachten, oh een halfuurtje, maximaal een uur en dan zijn we er wel. Dat viel dus tegen! De heenreis duurde drie uur. Toen we eindelijk op de snelweg reden maakte de motor van het busje echt vet veel toeren. Ik keek zo is naar zijn versnellingspook en het leek of hij constant in z’n drie reed. Na een kwartier heb ik toch eens gevraagd of hij wel in de vijfde versnelling stond. De chauffeur liet het mij zien, en ja hoor hij stond al in z’n vijf. Pff wat een herrie! De hele groep lachen, want niemand durfde het te vragen.
Het Safaripark ligt op een berg en er is alleen een éénbaansweg naar de top. Onderaan de berg is een controlepunt waar, door middel van een slagboom, de banen om en om een uur worden opengesteld. Ook is er een ‘Three in one system’ dat betekend dat je minimaal met z’n drieën in de auto moet zitten anders krijg je een boete. Dit systeem is bedacht om de verkeersdrukte te verminderen. De slagboom was natuurlijk net omgezet dus wij stonden een uur in de rij. Ondertussen lopen er allemaal mannen voorbij die zich als tweede of derde persoon tegen betaling aanbieden om de controle te passeren. Ook bieden ze een kortere route aan voor extra roepies, maar die route blijkt er eigenlijk niet te zijn. Tijdens de klim naar de top kleurt alles geel en oranje. Een twee kilometer lange rij van banaan -en wortelkraampjes als voer voor de dieren in het park. Iedereen loopt met zijn verkoopwaren op de rijbaan en ze tikken met de wortels op de ruit haha.
Eindelijk aangekomen bij het park. De toegangsprijs schijnt voor toeristen 150.000 roepie (zo’n tien euro) meer te zijn, maar onze buddy, een Indonesische van 1,40, heeft na wat onderhandelen toch de normale prijs weten te krijgen, een applausje en gratis cola voor Ira! We besluiten om eerst de safaritocht te doen en daarna naar de binnen verblijven te gaan.
De safari, een twee uur durende tocht begint vlak met wat flauwe bochten. De dieren staan veelal op de rijbaan om enthousiast de bananen en de wortels in ontvangst te nemen. Je kunt ze ook gelijk aaien en een kameel stak zelfs even zijn lange nek door het ruitje naar binnen, alle meiden gillen natuurlijk haha. Na een halfuur begint de weg wat ruiger te worden en passeren we watervallen en allerlei gevaarlijke dieren zoals neushoorns, leeuwen en tijgers. Door de ruige weg beginnen de remmen van het busje behoorlijk heet te worden en het lijkt of dat de remblokken zijn weggespoeld door één van de watervallen. Knarsend en piepend rijden we langzaam verder over de berg. Halverwege besluit een leeuw om midden op de weg te gaan liggen en kijkt verder niet op of om. Niemand durfde verder te rijden dus stonden we daar met z’n allen naar een luierende leeuw te staren!
Na de safari kwamen we bij de verblijven aan. Hier worden dierenshows gegeven en er zijn wat attracties zoals een achtbaan en een spookhuis. Bij de shows mochten bezoekers ook mee doen. Zo mocht één van de jongens uit de groep meespelen in een love story theaterstuk, maar het had net super hard geregend dus hij ging in z’n poncho het podium op. Wij lagen in een deuk want hij moest het hart veroveren van één van de meiden, maar zijn poncho hielp daar niet erg bij. Als laatste zijn we bij een olifantenshow geweest en mocht ik zelfs één van de olifanten voeren, wat een mega beesten! De terugreis duurde dit keer vijf uur, dus we waren superblij toen we weer in Jakarta arriveerden.
Dit was het voor deze week :). De planning voor volgende week is, om een paar dagen naar Yogjakarta te gaan. Ik ben erg benieuwd!
Groeten Kees.
Bedankt voor de leuke reacties van het eerste verhaal! Manon was onderweg naar haar vriendje, Cor, maar ik kan zo contact opnemen ;) Ondertussen zijn we een week verder en alweer van alles meegemaakt. Het voelt of als de dagen hier veel langer zijn. Waarschijnlijk omdat de tijd normaal verstrijkt met tv kijken haha. De eerste lesweek was best vermoeiend. Je moet zelf alles uitzoeken en de warmte ben ik niet gewend. Terwijl je in een klaslokaal met airco een trui nodig hebt, brr!
De eerste schooldag begon gelijk chaotisch. Als Nederlanders zeuren wij wel eens over een trein die vijf minuten te laat aankomt, maar onze schoolbus chauffeur drinkt rustig twintig minuten thee en rookt twee sigaretten, terwijl iedereen in de bus zit te wachten. Oké, eindelijk stapt hij in en rijden we de richting de poort. Daar staan drie bewakers met een fluit. De slagboom gaat omhoog en ze beginnen luid fluitend de vele scooters en auto ’s tot een stoppen te dwingen. Hati-Hati roepen ze daarna, dat voorzichtig of watch-out! betekend, erg grappig om te zien. Na veertig minuten getoeter door het drukke stadsverkeer komen we aan bij de FX-campus. Ik vraag aan de chauffeur, weet u het zeker? Dit ziet er uit als en shopping mall… jaja Binuss. Blijkt dat op de zesde verdieping van dit winkelcentrum zo’n twintig klaslokalen zijn gemaakt. Na een vluchtige tascontrole door een v-ticket bewaker mag ik het winkelcentrum binnen. En ja hoor, naast een meubeltentoonstelling is een smalle gang naar de Binus afdeling.
Na drie uur les moest ik naar de JWC locatie. Ik heb alleen maar twintig minuten de tijd om daar te komen. Eén van m’n klasgenoten wees mij een glijbaan aan die vanaf de zesde verdieping zo naar de uitgang gaat, super droog weer haha. Ook werd mij geadviseerd om een taxi-scooter te bestellen, ze noemen dat een O-jek. Ik vond dat maar niks maarja, mijn Nederlandse gevoel van ‘op tijd zijn’ was sterker, dus toch een scooter besteld. Ik kreeg van de bestuurder een mondkapje en een helm en daarna ging gelijk het gas erop. Hij slingerde tussen de vele auto’s, maar ik was in tien minuten op mijn bestemming, best prima! De daarop volgende dagen waren wat rustiger.
In het weekend had één van de buddy’s een trip georganiseerd naar een Safaripark in Bogor, zo’n 60 km van Jakarta, we vertrokken al om 6:30 in de ochtend . Alle Europeanen in de groep dachten, oh een halfuurtje, maximaal een uur en dan zijn we er wel. Dat viel dus tegen! De heenreis duurde drie uur. Toen we eindelijk op de snelweg reden maakte de motor van het busje echt vet veel toeren. Ik keek zo is naar zijn versnellingspook en het leek of hij constant in z’n drie reed. Na een kwartier heb ik toch eens gevraagd of hij wel in de vijfde versnelling stond. De chauffeur liet het mij zien, en ja hoor hij stond al in z’n vijf. Pff wat een herrie! De hele groep lachen, want niemand durfde het te vragen.
Het Safaripark ligt op een berg en er is alleen een éénbaansweg naar de top. Onderaan de berg is een controlepunt waar, door middel van een slagboom, de banen om en om een uur worden opengesteld. Ook is er een ‘Three in one system’ dat betekend dat je minimaal met z’n drieën in de auto moet zitten anders krijg je een boete. Dit systeem is bedacht om de verkeersdrukte te verminderen. De slagboom was natuurlijk net omgezet dus wij stonden een uur in de rij. Ondertussen lopen er allemaal mannen voorbij die zich als tweede of derde persoon tegen betaling aanbieden om de controle te passeren. Ook bieden ze een kortere route aan voor extra roepies, maar die route blijkt er eigenlijk niet te zijn. Tijdens de klim naar de top kleurt alles geel en oranje. Een twee kilometer lange rij van banaan -en wortelkraampjes als voer voor de dieren in het park. Iedereen loopt met zijn verkoopwaren op de rijbaan en ze tikken met de wortels op de ruit haha.
Eindelijk aangekomen bij het park. De toegangsprijs schijnt voor toeristen 150.000 roepie (zo’n tien euro) meer te zijn, maar onze buddy, een Indonesische van 1,40, heeft na wat onderhandelen toch de normale prijs weten te krijgen, een applausje en gratis cola voor Ira! We besluiten om eerst de safaritocht te doen en daarna naar de binnen verblijven te gaan.
De safari, een twee uur durende tocht begint vlak met wat flauwe bochten. De dieren staan veelal op de rijbaan om enthousiast de bananen en de wortels in ontvangst te nemen. Je kunt ze ook gelijk aaien en een kameel stak zelfs even zijn lange nek door het ruitje naar binnen, alle meiden gillen natuurlijk haha. Na een halfuur begint de weg wat ruiger te worden en passeren we watervallen en allerlei gevaarlijke dieren zoals neushoorns, leeuwen en tijgers. Door de ruige weg beginnen de remmen van het busje behoorlijk heet te worden en het lijkt of dat de remblokken zijn weggespoeld door één van de watervallen. Knarsend en piepend rijden we langzaam verder over de berg. Halverwege besluit een leeuw om midden op de weg te gaan liggen en kijkt verder niet op of om. Niemand durfde verder te rijden dus stonden we daar met z’n allen naar een luierende leeuw te staren!
Na de safari kwamen we bij de verblijven aan. Hier worden dierenshows gegeven en er zijn wat attracties zoals een achtbaan en een spookhuis. Bij de shows mochten bezoekers ook mee doen. Zo mocht één van de jongens uit de groep meespelen in een love story theaterstuk, maar het had net super hard geregend dus hij ging in z’n poncho het podium op. Wij lagen in een deuk want hij moest het hart veroveren van één van de meiden, maar zijn poncho hielp daar niet erg bij. Als laatste zijn we bij een olifantenshow geweest en mocht ik zelfs één van de olifanten voeren, wat een mega beesten! De terugreis duurde dit keer vijf uur, dus we waren superblij toen we weer in Jakarta arriveerden.
Dit was het voor deze week :). De planning voor volgende week is, om een paar dagen naar Yogjakarta te gaan. Ik ben erg benieuwd!
Groeten Kees.
-
05 Oktober 2016 - 00:11
Ma:
Hee. man, weer een leuk verhaal...wat een land, wat een cultuur...dit had je nooit kunnen dromen.
enne geduld is een schone zaak... -
05 Oktober 2016 - 08:05
Thea:
Hoi Kees,
Zo te zien ben je al helemaal in tropische sferen......! Ontzettend leuk om te lezen! Het komt bij mij allemaal weer boven. Bogor, Yogjakarta.....wat is het een prachtig land! Geniet er van! -
05 Oktober 2016 - 14:06
Chris:
Hoi Kees
Weer leuk verhaal, veel meegemaakt weer zo te lezen.
Veel plezier de komende week.
Gr Chris -
06 Oktober 2016 - 19:11
Pa:
Zo Zoon in den Vreemde wat gaat het er aan toe!!! Bus in, bus uit en dan al die roepies!
Hoe gaat het met 'rijst'eten, driemaal daags? En heb je al wat moeten schuiven naar de leraar?
Ben nu al benieuwd naar het volgende verhaal over Yogjakarta.
Groet Pa -
09 Oktober 2016 - 22:00
Lies:
Hoi Kees,
Leuk dat je me laat meeleven met je belevenissen. Ik heb ervan genoten. Gaaf, joh, wat je beleeft. Geniet ervan.
Groetjes, Lies -
10 Oktober 2016 - 11:05
Hans Van Apeldoorn:
Kees ik lees je verslagen met veel plezier. Mooi dat je dit mee kan maken en het met ons kan en wil delen.
Groeten Hans Ap -
16 Oktober 2016 - 21:01
Machteld:
Hee Broer! Wat leuk om je tweede verhaal te lezen. We zien het helemaal voor ons met die leeuw..dikke lol! Zet hem op en we gaan nu je derde verslag lezen ;) Liefs Martijn&Mach -
25 Oktober 2016 - 09:45
Sanne:
Heey keessie! Hahaha ik heb gelachen om je leuke verhaal! Ik had je wel bezig willen zien, haha!
Nu op naar je volgende verhaal!
Oepss... ik was dit aan het typen en ik heb zo m'n station gemist!
Hahaha doeei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
