Zwolle-Schiphol-Guangzhou-Jakarta-Binus Square
Door: Kees
28 September 2016 | Indonesië, Batavia
Hoi Allemaal,
Afgelopen zondagmiddag ben ik na negentien uur reizen aangekomen in Jakarta, het is hier heet en druk! Wat een reis zeg. Na de bruiloft van Machteld en Martijn sliepen we in een bed & breakfast in de buurt van Zwolle. Ik lag in de keuken met een prima bed, maar de sensor van het licht detecteerde mij elke keer als ik omdraaide, dus niet bewegen anders wordt je drie minuten in het zonnetje gezet! De volgende morgen na het ontbijt afscheid genomen van mijn zussen en op weggegaan naar Schiphol. Het inchecken en koffer afleveren ging allemaal aardig goed, alleen had ik 800 gram te veel mee en moest ik tussen de vele kofferende mensen nog bedenken wat niet mee kon, naja dan maar twee vesten minder het is hier toch 31 benauwde graden.
Bij het online inchecken had ik nog snel een ander plekje gekozen in het vliegtuig. Dat kwam goed uit want ik kwam naast de mooie Groningse meid, Manon, te zitten die toevallig ook naar Indonesië ging. Ik was gelijk minder gespannen en we kletsten wat over onze reisdoelen. Na een halfuur stil staan halverwege het taxiën mochten wij de lucht in. Deze A330 gaat lekker rustig. Na een uur mogen eindelijk die gekke seatbelts los. De eerste uren heb ik vooral naar buiten gekeken, met de wolken boven Rusland als uitzicht. Na drie films, drie bakjes rijst, vier orange jus en een slappe sandwich begonnen wij ons wat te vervelen. We bleven steeds naar de reisinformatie kijken, via het tv schermpje op je stoel, hoelang het nog naar Guangzhou was waar we moesten overstappen. De geplande overstap tijd was een uur en een kwartier maar uiteindelijk bleef er een kwartier over.
Aangekomen op Guangzhou trok Manon mij mee naar de deur van het vliegtuig, nog voordat de eerste klas kon uitstappen renden we al via vijf ‘mind your step rollenbanden’ en gekke gangetjes naar de andere kant van het vliegveld. Onder het rennen kregen we een sticker op de mauw, een stempel en een nieuwe boarding pass voor de vlucht naar Jakarta. Hevig zwetend bereikten we twee minuten voor tijd de gate en konden we nog gauw even naar het toilet. (Tijdens het typen van dit verhaal hoor ik steeds de harde jankende geluiden van de Moskee om de hoek, haha)
Nu nog vijf uur naar Jakarta. Ik was nu echt moe en heb twee uurtjes geslapen op een niet lekker zittende stoel. Opeens schoot ik wakker met een onwijs slapend been en hoofdpijn, direct moesten de gordels om en werd de landing ingezet. Toen voelde ik me echt niet lekker, helaas kon Manon mijn handje niet vast houden want ze zat vier rijen achter mij. De landing ging langzaam en je voelde steeds die druk wisselingen, gelukkig helpt een halve rol pepermunt en een flesje water best goed. Met een harde klap, Boem! ploften we hard remmend het vliegveld van Jakarta binnen.
Aangekomen voel en ruik je direct de benauwde muffe warmte. Zonder enige aanwijzing moet je zelf uitzoeken hoe je naar de immigratiedienst en naar je koffer moet. Alles bij elkaar koste dit een uur, dat viel achteraf best mee. Ondertussen was Manon al in volle stress weggegaan om haar koffer te zoeken die direct weer door moest naar Yogjakarta. Halverwege hoorde ik haar naam nog door de speakers dat ze naar de gate moest komen.
Nu komt eigenlijk het spannendste deel van reis. Van het vliegveld alleen met de taxi naar de slaapplek Binus Square. Er was geen buddy die mij kon ophalen, want de hele groep was op introductiekamp op een eilandje voor de kust van Jakarta. Buiten zie ik super veel mensen druk in de weer, maar een blanke kale kop valt natuurlijk op. Gelijk komen er mensen vragen of je een taxi wilt en waar je naartoe moet. Ik kreeg van mijn studiegenoten te horen dat ik de Blue Bird taxi moest nemen, maarja die was natuurlijk nergens te vinden. Na wat gespannen rondjes langs de vele taxi’s heb ik er maar eentje genomen. Ik was het adres in alle haast vergeten op te schrijven en de chauffeur wist Binus square uit zijn hoofd niet te vinden.
Tja wat moest ik toen, dan toch maar het roaming internet aan op mijn Nederlandse nummer (de rekening volgt nog). De taxi chauffeur reed als een malle door het verkeer heen. Overal taxi’s, scooters, bussen en voetgangers die dwars door elkaar gaan, wat een chaos. De halve weg over de vluchtstrook rijdend, met aan beide kanten verkeer, kwamen wij van de snelweg af en zie je alleen maar gammele huisjes met troep ervoor. Na nog een halfuur door de krappe straatjes en twintig bijna ongelukken bereikten we Binus Square. Vooraf had de chauffeur 300.000 rupiah (zo’n 20 euro) gezegd. (naar wat ik achteraf hoorde natuurlijk veel te veel was), maar toch probeerde hij nog 50.000 highway toeslag er bij te fixen, maar ik riep gauw NO,NO, 300.000 is enough! Gelukkig laadde hij wel mijn koffer uit en gaf hij een hand.
Héhé ik ben er, lekker hoor! Binus square is een soort hotel voor studenten, met ongeveer twintig verdiepingen. Ik werd goed geholpen en kon gelijk naar mijn kamer. De balie medewerker gaf aan dat de kamer over tien minuten gecheckt zou worden, dat duurde natuurlijk een halfuur. Dus dan maar een poosje wachten op een snikhete kamer waarvan de elektriciteit nog niet ingeschakeld was.
Ik had vooraf een uur gepuzzeld om mijn rooster goed te krijgen zodat ik maandag vrij zou zijn. Dus ik kon even een dagje relaxen en ben met een paar mensen op zoek gegaan naar eten, een simkaart en de locatie van mijn eerste lessen. Er rijdt elk uur een schoolbus naar de verschillende schoolgebouwen. Een lekkere oude bus met een oude dieselmotor, die net zo klinkt als het marktplaats bootje die Klaas en ik hebben gekocht, haha.
Morgen (dinsdag) begint de eerste lesdag op de FX en JWC gebouwen. Eerst 45 minuten met de bus en dan na de eerste les een kwartier lopen tussen vieze rommelige straatjes naar het JWC gebouw. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. S ’avonds staat er een tour naar één van de hoogste gebouwen van Jakarta op de planning, met een strenge dresscode is mij verteld. Via een whatsapp en faceboekgroep worden er door de buddies en andere studenten tripjes georganiseerd, erg leuk!
Dit was het voor nu, tot gauw!
Groeten Kees.
Afgelopen zondagmiddag ben ik na negentien uur reizen aangekomen in Jakarta, het is hier heet en druk! Wat een reis zeg. Na de bruiloft van Machteld en Martijn sliepen we in een bed & breakfast in de buurt van Zwolle. Ik lag in de keuken met een prima bed, maar de sensor van het licht detecteerde mij elke keer als ik omdraaide, dus niet bewegen anders wordt je drie minuten in het zonnetje gezet! De volgende morgen na het ontbijt afscheid genomen van mijn zussen en op weggegaan naar Schiphol. Het inchecken en koffer afleveren ging allemaal aardig goed, alleen had ik 800 gram te veel mee en moest ik tussen de vele kofferende mensen nog bedenken wat niet mee kon, naja dan maar twee vesten minder het is hier toch 31 benauwde graden.
Bij het online inchecken had ik nog snel een ander plekje gekozen in het vliegtuig. Dat kwam goed uit want ik kwam naast de mooie Groningse meid, Manon, te zitten die toevallig ook naar Indonesië ging. Ik was gelijk minder gespannen en we kletsten wat over onze reisdoelen. Na een halfuur stil staan halverwege het taxiën mochten wij de lucht in. Deze A330 gaat lekker rustig. Na een uur mogen eindelijk die gekke seatbelts los. De eerste uren heb ik vooral naar buiten gekeken, met de wolken boven Rusland als uitzicht. Na drie films, drie bakjes rijst, vier orange jus en een slappe sandwich begonnen wij ons wat te vervelen. We bleven steeds naar de reisinformatie kijken, via het tv schermpje op je stoel, hoelang het nog naar Guangzhou was waar we moesten overstappen. De geplande overstap tijd was een uur en een kwartier maar uiteindelijk bleef er een kwartier over.
Aangekomen op Guangzhou trok Manon mij mee naar de deur van het vliegtuig, nog voordat de eerste klas kon uitstappen renden we al via vijf ‘mind your step rollenbanden’ en gekke gangetjes naar de andere kant van het vliegveld. Onder het rennen kregen we een sticker op de mauw, een stempel en een nieuwe boarding pass voor de vlucht naar Jakarta. Hevig zwetend bereikten we twee minuten voor tijd de gate en konden we nog gauw even naar het toilet. (Tijdens het typen van dit verhaal hoor ik steeds de harde jankende geluiden van de Moskee om de hoek, haha)
Nu nog vijf uur naar Jakarta. Ik was nu echt moe en heb twee uurtjes geslapen op een niet lekker zittende stoel. Opeens schoot ik wakker met een onwijs slapend been en hoofdpijn, direct moesten de gordels om en werd de landing ingezet. Toen voelde ik me echt niet lekker, helaas kon Manon mijn handje niet vast houden want ze zat vier rijen achter mij. De landing ging langzaam en je voelde steeds die druk wisselingen, gelukkig helpt een halve rol pepermunt en een flesje water best goed. Met een harde klap, Boem! ploften we hard remmend het vliegveld van Jakarta binnen.
Aangekomen voel en ruik je direct de benauwde muffe warmte. Zonder enige aanwijzing moet je zelf uitzoeken hoe je naar de immigratiedienst en naar je koffer moet. Alles bij elkaar koste dit een uur, dat viel achteraf best mee. Ondertussen was Manon al in volle stress weggegaan om haar koffer te zoeken die direct weer door moest naar Yogjakarta. Halverwege hoorde ik haar naam nog door de speakers dat ze naar de gate moest komen.
Nu komt eigenlijk het spannendste deel van reis. Van het vliegveld alleen met de taxi naar de slaapplek Binus Square. Er was geen buddy die mij kon ophalen, want de hele groep was op introductiekamp op een eilandje voor de kust van Jakarta. Buiten zie ik super veel mensen druk in de weer, maar een blanke kale kop valt natuurlijk op. Gelijk komen er mensen vragen of je een taxi wilt en waar je naartoe moet. Ik kreeg van mijn studiegenoten te horen dat ik de Blue Bird taxi moest nemen, maarja die was natuurlijk nergens te vinden. Na wat gespannen rondjes langs de vele taxi’s heb ik er maar eentje genomen. Ik was het adres in alle haast vergeten op te schrijven en de chauffeur wist Binus square uit zijn hoofd niet te vinden.
Tja wat moest ik toen, dan toch maar het roaming internet aan op mijn Nederlandse nummer (de rekening volgt nog). De taxi chauffeur reed als een malle door het verkeer heen. Overal taxi’s, scooters, bussen en voetgangers die dwars door elkaar gaan, wat een chaos. De halve weg over de vluchtstrook rijdend, met aan beide kanten verkeer, kwamen wij van de snelweg af en zie je alleen maar gammele huisjes met troep ervoor. Na nog een halfuur door de krappe straatjes en twintig bijna ongelukken bereikten we Binus Square. Vooraf had de chauffeur 300.000 rupiah (zo’n 20 euro) gezegd. (naar wat ik achteraf hoorde natuurlijk veel te veel was), maar toch probeerde hij nog 50.000 highway toeslag er bij te fixen, maar ik riep gauw NO,NO, 300.000 is enough! Gelukkig laadde hij wel mijn koffer uit en gaf hij een hand.
Héhé ik ben er, lekker hoor! Binus square is een soort hotel voor studenten, met ongeveer twintig verdiepingen. Ik werd goed geholpen en kon gelijk naar mijn kamer. De balie medewerker gaf aan dat de kamer over tien minuten gecheckt zou worden, dat duurde natuurlijk een halfuur. Dus dan maar een poosje wachten op een snikhete kamer waarvan de elektriciteit nog niet ingeschakeld was.
Ik had vooraf een uur gepuzzeld om mijn rooster goed te krijgen zodat ik maandag vrij zou zijn. Dus ik kon even een dagje relaxen en ben met een paar mensen op zoek gegaan naar eten, een simkaart en de locatie van mijn eerste lessen. Er rijdt elk uur een schoolbus naar de verschillende schoolgebouwen. Een lekkere oude bus met een oude dieselmotor, die net zo klinkt als het marktplaats bootje die Klaas en ik hebben gekocht, haha.
Morgen (dinsdag) begint de eerste lesdag op de FX en JWC gebouwen. Eerst 45 minuten met de bus en dan na de eerste les een kwartier lopen tussen vieze rommelige straatjes naar het JWC gebouw. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. S ’avonds staat er een tour naar één van de hoogste gebouwen van Jakarta op de planning, met een strenge dresscode is mij verteld. Via een whatsapp en faceboekgroep worden er door de buddies en andere studenten tripjes georganiseerd, erg leuk!
Dit was het voor nu, tot gauw!
Groeten Kees.
-
28 September 2016 - 19:55
Ma:
Ha Kees een mooi verhaal... De eerste heftige ervaringen. Maar je hebt het goed doorstaan. ik ben trots op je. -
01 Oktober 2016 - 12:21
Chris:
Hoi Kees,
Leuk verslag, succes daar. -
01 Oktober 2016 - 12:45
Aart Van Den Berg:
Hoi Kees. Blij dat je een goede reis heb gehad. Een fijne tijd toegewenst.Succes daar. En alvast voor later een goede thuis reis. -
01 Oktober 2016 - 12:48
Wout:
Ha Kees,
Hier is het nu zaterdagmiddag!
Net je verhaal gelezen.
Spannend, ik mis die Manon nu al !!!! -
01 Oktober 2016 - 15:58
Lida Haaksema:
hoi kees,
zit net je verslag te lezen.
Wat een belevenis alleen al om daar aan te komen.
Wens je het allerbeste en ik ben erg benieuwd naar je volgende verslag -
01 Oktober 2016 - 16:43
Cor:
Heej Kees,
Mooi verhaal man!
Veel succes daar en ook vooral veel plezier!!
Ben benieuwd naar je volgende verslag, komt Manon nog ergens terug? Zijn er gegevens uitgewisseld? ;)
Groeten! -
01 Oktober 2016 - 21:04
Pim En Thea:
Hoi Kees,
Ha, ha, we zien het helemaal voor ons! Leuk verhaal!
Goede tijd daar!
-
01 Oktober 2016 - 22:46
Corrie :
Hoi Kees
Wat een verhaal! Maar je bent er en we (Jan ook natuurlijk) gaan je
zeker volgen. Maak er wat van !!!
Groetjes. -
03 Oktober 2016 - 13:20
Roelie:
Hoi Kees.
Veel succes en veel plezier daar. -
03 Oktober 2016 - 13:49
Wilma:
Hey Kees, wat een lekker geschreven verslag zeg! Ik kijk nu al uit naar de volgende verhalen!! Je vesten heb je vast nog niet gemist...
Heel veel succes en plezier!! -
03 Oktober 2016 - 14:09
Margriet:
Gaaf om je te kunnen volgen! Succes en veel plezier daar!
-
03 Oktober 2016 - 21:45
Oma Van Driel:
Hallo kees. Bedankt voor je reisverslag. Het is wel spannend allemaal. Wat een belevenis, het ga je goed verder. Groetjes. -
03 Oktober 2016 - 21:56
Hammie:
Een mooi verhaal Kees en heel veel succes daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
